Saturday, February 24, 2018

Resting Bitch Face & I Couldnt Recognize You, by Yours Truly

Ada sekali, masa awal-awal habis grad, aku pergi Jobfair. If I am not mistaken dekat Mid Valley. That place was crowded, jalan pun laga bahu. Tiba-tiba aku dengar orang panggil nama aku. Aku pusing, cari, takde siapa yang aku kenal. Bahu aku kena cuit. A guy standing infront of me, asking,

'Azza, budak UTHM kan?'.

Aku lost. 'Ye Azza, UTHM. Siapa eh?'. Mamat tu diam, pandang aku. 'Tak kenal eh?'.

'Haah.'

Pastu mamat tu blah. Aku yang???????? ApE yaNg SeDanG tErJaDi???? Dia hilang, dalam crowd. Kawan aku kat sebelah pandang, 'Aku rasa aku cam la budak tu. Fakulti Mechi rasanya.' MASALAHNYA AKU MEMANG TAK CAM MUKA, NAMA, LANGSUNG. Pastu aku malas fikir, aku biarkan memori itu berlalu begitu sahaja. Even if you ask me now, muka dia cemana? Aku, tak ingat, langsung. Aku ingat kejadian ni je.


Baru-baru ni, dekat tempat kerja, ada clique aku bagitau, ada sorang budak Main Con (aku company Subcon) kenal aku. Tau aku budak Civil, kawan sekian-sekian. Oh okay, pastu kenapa tak tegur? My logic, kalau dia boleh tahu semua tu, mestilah dia someone yang aku kenal jugak, kan. Kawan aku cakap, mamat tu takut aku tak kenal dia. Sebab dia fakulti Elektrik. Aku tanya nama, and his name did not knock any door. Macam, siapa eh? Pastu aku buat keputusan elok jugak budak tu tak tegur aku, sebab nanti aku buat muka lost aku lagi. Hahaha. Dan sampai sudah aku tak pernah terserempak pun dengan dia since dia kerja shift malam. Taktau la bila masa dia perasan kewujudan aku.



Homosapiens yang tak kenal aku, mesti akan cop aku garang, sombong, not approachable, muka macam nak pergi bergaduh. Even if I ask my clique & friends, first impression mesti ingat aku sombong. When I couldnt recognize pepole who said Hi first to me, it made me feel awkward, and guilty.


Satu - aku memang takkan tegur orang dulu dekat luar. Sebab memang tak alert (alasan aku rabun tak pakai spec), and malas nak start any kind of conversation.

Dua - aku buat muka biasa pun orang cakap tengah marah. DAH AKU MEMANG BURUK MUKA NAK GADUH TAKKAN NAK SURUH SENYUM 24JAM KANG CAKAP GILA/PERVERT PULAK. Tetibeh emo kan. Hahaha geram okay aku rilek pun suruh aku chill eii.

Tiga - penyakit lupa. Otak aku short term memories. GB besar, tapi data cepat hilang. Aku tanya nama kau harini, beberapa jam kemudian belum tentu aku still ingat. So aku cuma ingat orang yang memang I regularly communicate with. Itu pun kadang-kadang aku lupa.


'Eh siapa nama kau? Bak sini sikit air.' - ayat favourite bila otak dah jammed.


So yeah, aku friendly je sebenarnya. Ni biasanya testimoni lepas dah kawan dengan aku la. Sampai tak larat nak layan. Tegur jelah, tapi maafkan daku kalau aku tak cam kau siapa. Bukan sebab aku perasan bagus, satu dunia kenal, tapi sebab aku semula jadi bodoh sikit. Hahahahhahahaha aku bersimpati dekat semua kawan-kawan aku sebab kenal aku. Padan muka tak boleh patah balik.

No comments: